Ten świat jest głodny miłości

 

 

 

Chcę Ci dać co najlepszego mam w sobie

Nie ma takiego miejsca, gdzie nie moglibyśmy pójść

Ten świat jest głodny miłości

Chcemy wierzyć już, chcemy być sobą na zawsze znów

rozrywam pustynie chwil, by znaleźć ziarno szczęścia

Bo życie to największy ze wszystkich cudów

Spójrz na srebrny puch, płatki śniegu w przestrzeni niczym diamenty dusz tych zaklętych z bieli

drogi do szczęścia to kręte schody

Sposoby, by odnaleźć prawdę, są w Tobie

Jak linie papilarne, unikalna każda z sekund

 

 

Na losu kartach znów spiszemy strofy sumując nasze dokonania i głupoty

A uczuć dotyk znów przyniesie uśmiech

Przeciw wszystkiemu, co chce nas pokonać

szczęście dadzą czyny, a nie chmura na niebie

szkoda, nie widzę znaków, kiedy w niebo patrzę

może życie bez przeszkód byłoby zupełnie nudne

Czy mnie pamiętasz?

Samotność jak gorączka nocą dopada

cały mój świat w Twojej osobie się streszczał

Ja wiem, że lepiej byłoby nie czuć nic albo cofnąć czas

Wsiadam do pociągu gdziekolwiek mnie zabierze, żałuję tylko że Ty mnie nie odbierzesz.

Życie życiem. Jaka róża takie kolce.

Cała ulica błyszczała uśmiechem tego typa w krzykach ostrych jak papryka brzmiała jego chrypa

Jak głupi żyjesz dopóki nikt nie ściga cię za długi

 Mówił te same dni, te same sny

Cokolwiek robisz ten sam syf, te same drogi

Życie to myśli regał, sny o tym czego się nie ma

 Może ten dzień jest po to by nie było gorzej

By kolejny czarny malowany był w kolorze

Świat się kręci tak jak winyl na 33 obrotach

Te same sny, te same dni co dzień się przewija przez me życie

Chce świat obracać siedząc na jego szczycie

Zostań, potrzebuję Cię tu,

To co w sobie mam tylko ciągnie mnie w dół

Zostań, poukładaj mi sny

To co w sobie mam, nie chce się dzielić na pół

Jesteś pośrodku mej głowy jak echo

My, to pamięć najlepszych czasów

Siedzę w oknie i wdycham samotność.

Jak to jest? Gubimy się jak startujemy? I całe życie się odnajdujemy?

Czy to diabeł jest zły? Czy my?

Pseudo-świat, pseudo-klonów.